Επιτέλους, το Λιμάνι μας στον Δημόσιο Διάλογο
Είναι προφανές ότι από την προηγούμενη εβδομάδα το μεγάλο ζήτημα που απασχολεί επί δεκαετίες την πόλη μας, έχει μπει σε μια πολύ σημαντική φάση ίσως και την σημαντικότερη μέχρι τώρα. Με αφορμή λοιπόν την πρόταση που κατέθεσε ο Υπουργός κύριος Μ. Βαρβιτσιώτης θα παραθέσω μερικές σκέψεις που θα μπορούσαν να προσθέσουν επιχειρήματα στον διάλογο που θα ξεκινήσει σύντομα:
1) Τα 300 μέτρα που μας δίνουν αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή στην στάση που είχε το Υπουργείο μέχρι τώρα και ειδικά σε σχέση με τον ΟΛΠΑ και τις απαιτήσεις του, φορείςοι οποίοι δεν διαπραγματευόταν καθόλου και δεν αποδεχόταν τίποτα, προκαλώντας διαρκώς την πόλη με την στάση τους
2) Η πρόσφατη πρόταση του Υπουργού –όπως τόνισε ο ίδιος- αποτελούν την έναρξη του διαλόγου, ο οποίος πρώτη φορά προτείνεται να εφαρμοστεί σαν διαδικασία. Εμείς, η πόλη δηλαδή πρέπει να προσέλθουμε στον διάλογο αυτόν έχοντας απαιτήσεις, επιχειρήματα αλλά κυρίως σχεδιασμό.
3) Στον όποιο σχεδιασμό του Υπουργείου και του ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να έχουμε και δεύτερο σχέδιο από το στερεότυπο «3,5 χιλιόμετρα» και δεν συζητάμε τίποτε άλλο.
4) Το ότι τόσο εύκολα μας προσφέρουν το ελάχιστο, δηλαδή τα 300 μέτρα νομιμοποιεί την διαδικασία από την μεριά του Υπουργείου και του ΤΑΙΠΕΔ να μας δώσουν 1000, 1500, 2000 ή ακόμα και τα 3500 χιλιόμετρα, για αυτό και δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πούμε ένα στείρο«όχι» αλλά να το χρησιμοποιήσουμε σαν επιχείρημα για την επίτευξη των στόχων μας. Μην ξεχνάμε ότι επί χρόνια η Γενική Γραμματεία Λιμένων, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας επιχειρηματολογούσαν περί της «νομικής αδυναμίας να αποδοθεί έστω και ένα μέτρο» από το παλαιό λιμάνι, στην πόλη μας.
5) Τις δραστηριότητες που προτείνει το Υπουργείο στην Βόρεια λεκάνη του παλαιού λιμένα δεν πρέπει να τις διαγράψουμε από τον ορίζοντα και την προοπτική της ανάπτυξης της πόλης. Τέτοιες όμως εγκαταστάσεις πρέπει να γίνονται στην βάση του Γενικού Πολεοδομικού το οποίο είναι και το σημαντικότερο εργαλείοσχεδιασμού για την αειφόρο ανάπτυξη που διαθέτει η πόλη μας αλλά και η χώρα γενικότερα. Μπορούμε να σχεδιάσουμε και να προτείνουμε αλλαγές στο ΓΠΣ, μεταφέροντας αναπτυξιακές δραστηριότητες μέσα στην πόλη μας, όπως πιθανόν ο Ελλιμενισμός της Κρουαζιέρας ή η Μέγα Γιότ Μαρίνα από το Αντίρριο -όπως λανθασμένα προέβλεπε το παλαιό Γενικό Πολεοδομικό.
6) Τις αναπλάσεις που προτείνει το Υπουργείο από τον Διακονιάρη μέχρι την Ιεροθέου να τις αποδεχθούμε φυσικά αλλά να διαπραγματευτούμε και την ανάπλαση μεγαλύτερου μέρους της παλαιάς λιμενικής ζώνης.
7) Τέλος μην περάσει απαρατήρητο το κενό που έχει ο ίδιος ο Υπουργός αφήσει στην περιγραφή της πρότασής του και το οποίο εκτίνεται από την Γούναρη μέχρι την Ιεροθέου…
Αισθανόμενος ότι βρισκόμαστε στο σημαντικότερο σημείο της προσπάθειας για την εξασφάλιση της αναζωογονητικής ανάσας για την πόλη μας και τους συμπολίτες, ελπίζω να μπορέσουμε να συμπορευθούμε σαν Πατρινοί και να εκπροσωπήσουμε με δυναμισμό την Πάτρα σε αυτή την νέα φάση της διαπραγμάτευσης.
1) Τα 300 μέτρα που μας δίνουν αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή στην στάση που είχε το Υπουργείο μέχρι τώρα και ειδικά σε σχέση με τον ΟΛΠΑ και τις απαιτήσεις του, φορείςοι οποίοι δεν διαπραγματευόταν καθόλου και δεν αποδεχόταν τίποτα, προκαλώντας διαρκώς την πόλη με την στάση τους
2) Η πρόσφατη πρόταση του Υπουργού –όπως τόνισε ο ίδιος- αποτελούν την έναρξη του διαλόγου, ο οποίος πρώτη φορά προτείνεται να εφαρμοστεί σαν διαδικασία. Εμείς, η πόλη δηλαδή πρέπει να προσέλθουμε στον διάλογο αυτόν έχοντας απαιτήσεις, επιχειρήματα αλλά κυρίως σχεδιασμό.
3) Στον όποιο σχεδιασμό του Υπουργείου και του ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να έχουμε και δεύτερο σχέδιο από το στερεότυπο «3,5 χιλιόμετρα» και δεν συζητάμε τίποτε άλλο.
4) Το ότι τόσο εύκολα μας προσφέρουν το ελάχιστο, δηλαδή τα 300 μέτρα νομιμοποιεί την διαδικασία από την μεριά του Υπουργείου και του ΤΑΙΠΕΔ να μας δώσουν 1000, 1500, 2000 ή ακόμα και τα 3500 χιλιόμετρα, για αυτό και δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πούμε ένα στείρο«όχι» αλλά να το χρησιμοποιήσουμε σαν επιχείρημα για την επίτευξη των στόχων μας. Μην ξεχνάμε ότι επί χρόνια η Γενική Γραμματεία Λιμένων, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας επιχειρηματολογούσαν περί της «νομικής αδυναμίας να αποδοθεί έστω και ένα μέτρο» από το παλαιό λιμάνι, στην πόλη μας.
5) Τις δραστηριότητες που προτείνει το Υπουργείο στην Βόρεια λεκάνη του παλαιού λιμένα δεν πρέπει να τις διαγράψουμε από τον ορίζοντα και την προοπτική της ανάπτυξης της πόλης. Τέτοιες όμως εγκαταστάσεις πρέπει να γίνονται στην βάση του Γενικού Πολεοδομικού το οποίο είναι και το σημαντικότερο εργαλείοσχεδιασμού για την αειφόρο ανάπτυξη που διαθέτει η πόλη μας αλλά και η χώρα γενικότερα. Μπορούμε να σχεδιάσουμε και να προτείνουμε αλλαγές στο ΓΠΣ, μεταφέροντας αναπτυξιακές δραστηριότητες μέσα στην πόλη μας, όπως πιθανόν ο Ελλιμενισμός της Κρουαζιέρας ή η Μέγα Γιότ Μαρίνα από το Αντίρριο -όπως λανθασμένα προέβλεπε το παλαιό Γενικό Πολεοδομικό.
6) Τις αναπλάσεις που προτείνει το Υπουργείο από τον Διακονιάρη μέχρι την Ιεροθέου να τις αποδεχθούμε φυσικά αλλά να διαπραγματευτούμε και την ανάπλαση μεγαλύτερου μέρους της παλαιάς λιμενικής ζώνης.
7) Τέλος μην περάσει απαρατήρητο το κενό που έχει ο ίδιος ο Υπουργός αφήσει στην περιγραφή της πρότασής του και το οποίο εκτίνεται από την Γούναρη μέχρι την Ιεροθέου…
Αισθανόμενος ότι βρισκόμαστε στο σημαντικότερο σημείο της προσπάθειας για την εξασφάλιση της αναζωογονητικής ανάσας για την πόλη μας και τους συμπολίτες, ελπίζω να μπορέσουμε να συμπορευθούμε σαν Πατρινοί και να εκπροσωπήσουμε με δυναμισμό την Πάτρα σε αυτή την νέα φάση της διαπραγμάτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου