Αυτό που συμβαίνει στο χώρο του φάρου στην αρχή της Ακτής Δυμαίων στην Πάτρα είναι ντροπή για όλους και δεν αντέχεται. Ούτε ως εικόνα , ούτε ως οσμή, ούτε ως αισθητική. Το άλλοτε σύμβολο της πόλης έχει καταντήσει μνημείο βρωμιάς και ασυδοσίας που προσβάλλει τον πολιτισμό μας και το όνομα της Πάτρας...
Και αδιάφορο αν δεν λειτουργεί ως οργανωμένος χώρος αναψυχής, αφού η καφετέρια έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και καιρό τώρα, ο φάρος έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδιο καταυλισμό – προνομιούχο δε δίπλα στο κύμα- ανάμεσα σε κάθε είδους βρωμιά, σκουπίδια και ακαθαρσίες σε βαθμό που να μη πλησιάζεται.
Το όλο σκηνικό της εξαθλίωσης και της παρακμής που αναδύει όπως κατάντησε μόνο θλίψη και απογοήτευση προκαλεί.
Και προκύπτει το ερώτημα:Τι να το κάνεις να διεκδικείς όλο το παραλιακό μέτωπο όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς, να προστατεύσεις και ν'αξιοποιήσεις αυτό που ήδη έχεις ελεύθερο υποτίθεται στη διάθεση των πολιτών;
Γιατί βεβαίως λίγο πολύ όλη η Ακτή Δυμαίων είναι από άποψη καθαριότητας και λειτουργικότητας, του εκεί πάρκου, σε άθλια κατάσταση.
Την ευθύνη μπορεί να έχουν τυπικά αυτοί στους οποίους ανήκει ο χώρος όμως είναι ουσιαστικά συλλογική και αφορά κάθε τοπικό ...άρχοντα μικρό-μεγάλο, εκλεγμένο και μη που αδιαφορεί επιτρέποντας να διαιωνίζεται, ελέω και των δύστυχων λαθρομεταναστών, αυτή η αναπίτρεπτη από κάθε άποψη εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου