Η ώρα του μεγάλου ΟΧΙ.

Κάποτε φτάνει στη ζωή ενός ανθρώπου ή ενός λαού ή ώρα του μεγάλου ΟΧΙ.
Kαλούμαστε ως λαός πλέον να στραφούμε και πάλι στις μνήμες του ‘ 40 για να παλέψουμε τουλάχιστον. Να πούμε ΟΧΙ στην παράδοση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας, τώρα που καταλάβαμε ποιοι ήταν οι Δαναοί που μας έφερναν τα δώρα. Να πούμε ΟΧΙ σε όλους εκείνους που μας πηγαίνουν ως «αμνούς εναντίον του κείροντος αυτούς» για να μας αναγκάσουν όχι απλώς να παραδώσουμε τα αγαθά μας, αλλά την ψυχή και την ελευθερία μας για 10, 20 ή και περισσότερα χρόνια, στο όνομα της επιβίωσης και της διατήρησης των ελάχιστων αγαθών.

Μήπως έχει φθάσει καί για μας πού κατοικούμε στη σημερινή Ελλάδα ή ώρα να ξεστομίσουμε το δικό μας μεγάλο όχι;

Το όχι σε κάθε τί πού αν καί αντιλαμβανόμαστε ότι είναι στραβό το παρακολουθούμε αδρανείς,αδιάφοροι ή καί βολεμένοι. Μήπως ήρθε ή ώρα να πούμε όχι σ’ εκείνους πού βλέπουμε ότι μας κοροϊδεύουν, ότι μας εκμεταλλεύονται, ότι μας οδηγούν στο γκρεμό κι όμως τους ακολουθούμε σιωπηλοί ή καί χαρούμενοι, με την ίδια ανεμελιά πού ακολουθεί το κοπάδι των προβάτων τον μπροστάρη του;

Μήπως ήρθε ή ώρα να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας καί ν’ αναρωτηθούμε πού βαδίζουμε ως άτομα καί ως έθνος καί να ψάξουμε να βρούμε τί φταίει για μια κατάσταση πού δε μπορεί να συνεχιστεί έτσι για πολύ ακόμα; Το αίμα καί οι θυσίες τόσων γενιών πού πέρασαν θα ήταν κρίμα να πάει τελικά χαμένο από τη δική μας αβελτηρία......