Επιχείρηση συστράτευσης από τον Μεϊμαράκη

​Κλείνει οριστικά ο κύκλος της εποχής Σαμαρά  

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Ν.Δ. από το 2009 μέχρι και την ώρα που αποφάσισε να αποχωρήσει από την ηγεσία της ο κ. Αντώνης Σαμαράς είχε να κάνει με το γεγονός ότι το κόμμα αποκόπηκε από τον πυρήνα και της εκλογικής βάσης αλλά και της ιδεολογίας του.

Επί πέντε χρόνια, μια ομάδα «παρακμιακών πολιτικών», που προέρχονταν από το περιθώριο, προσπάθησε πρώτιστα να εκδικηθεί τους εσωκομματικούς της αντιπάλους. Επί των ημερών της ηγεσίας Σαμαρά, η Ν.Δ. πολυδιασπάστηκε, ενώ παραδοσιακά πολιτικά στελέχη περιθωριοποιήθηκαν, γιατί δεν ήταν αρεστά στους Κώστα Μπούρα, Χρύσανθο Λαζαρίδη και Γιώργο Μουρούτη. Είναι κοινά παραδεκτό ότι η στρατηγική που ακολούθησε η προηγούμενη ηγεσία της Ν.Δ. οδήγησε την Παράταξη στις μεγαλύτερες εκλογικές ήττες της. Παράλληλα, ο κ. Σαμαράς άφησε ως πολιτική παρακαταθήκη τον κ. Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Ελληνες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν κάποιοι, ακόμη και σήμερα, επιδιώκουν πεισματικά να την αποφύγουν.

Η ζημιά που υπέστη η μεγάλη Φιλελεύθερη Παράταξη από τον Νοέμβριο του 2009 μέχρι και τον Ιούνιο του 2015 είναι (δυστυχώς) ανεπανόρθωτη. Μάλιστα, προκαλεί αλγεινή εντύπωση ότι ακόμη και σήμερα ο κ. Σαμαράς και η ακροδεξιά παρέα του εξακολουθούν να επενδύουν στην καταστροφή της χώρας, μήπως και μέσα από τις στάχτες καταφέρουν να δικαιωθούν.

Επειδή, όμως, σε αυτή τη φάση κανέναν -μα κανέναν- δεν ενδιαφέρει το πολιτικό μέλλον, ούτε και το παρελθόν των Λαζαρίδη - Μουρούτη, είμαι βέβαιος ότι η Ιστορία θα τους κατατάξει στον φυσικό τους χώρο, που δεν είναι άλλος από το περιθώριο.

Το ευτύχημα για την Παράταξη -γιατί κανείς δεν μπορεί να μιλάει για τη Ν.Δ.- που γιγάντωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ότι ο κύκλος του κ. Σαμαρά έχει κλείσει οριστικά. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ο νέος αρχηγός, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, γέννημα-θρέμμα του κόμματος, κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τον προκάτοχό του. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα, ενώ επιστρέφουν στα παλιά κομματικά λημέρια άνθρωποι που έχουν περάσει τη ζωή τους δίνοντας σκληρούς αγώνες για την Παράταξη. Σε μια κατά κοινή παραδοχή δύσκολη συγκυρία, ο κ. Μεϊμαράκης επιδιώκει να συσπειρώσει τον κομματικό μηχανισμό, ενώ παράλληλα σχεδιάζει να απευθύνει προσκλητήριο ενότητας προς πάσα κατεύθυνση.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα δούμε στελέχη όπως οι Βύρων Πολύδωρας, Γιώργος Σουφλιάς, Θόδωρος Ρουσόπουλος, Γιώργος Βουλγαράκης, Χρήστος Ζώης, Σωτήρης Χατζηγάκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης, Απόστολος Τζιτζικώστας κ.ά. να έρχονται και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο.

Ο κ. Μεϊμαράκης έχει αποδείξει ιστορικά ότι ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που δεν φοβούνται τον εσωκομματικό ανταγωνισμό. Ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ., ανεξάρτητα από τις όποιες αδυναμίες έχει ως χαρακτήρας, διακρίθηκε διαχρονικά για την αγωνιστική του διάθεση, αλλά και κυρίως για την αγάπη που έτρεφε στους αυθεντικούς αγωνιστές της Παράταξης.

Το βασικότερο πλεονέκτημα του Β. Μεϊμαράκη είναι ότι ακόμη και σήμερα συμπεριφέρεται με αυθεντικότητα και με μια πολιτική μαγκιά που σπανίζει. Αυτή τη στιγμή, το ζητούμενο για τη Ν.Δ. είναι η επιστροφή στην κανονικότητα. Και, για να το πετύχει, οφείλει να επιστρέψει στις αρχές και στις αξίες της, αλλά και κυρίως να επαναφέρει τους ανθρώπους που οικοδόμησαν την Παράταξη της ευθύνης και των ιστορικών επιλογών.