Εικόνες ντροπής για μια Ευρωπαϊκή χώρα εν έτει 2016
Εικόνες ντροπής, από την χθεσινή ημέρα στον Κολωνό.
Ηλικιωμένοι, νέοι, παιδιά, να απλώνουν τα χέρια τους μήπως καταφέρουν και πάρουν μία σακούλα με φρούτα, μία σακούλα με λαχανικά.
Αυτή είναι η Ελλάδα του 2016.
Η Ελλάδα που οραματίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009, η Ελλάδα που κατάντησε έτσι έπειτα από την σύσσωμη συμβολή της αντιπολίτευσης στην πτώση του Κώστα Καραμανλή, η Ελλάδα των επιχειρηματικών μίντια, που παρουσίαζαν το τότε ως κόλαση και προέβαλαν τα μυθεύματα Παπανδρέου ως λύτρωση από το κακό.
Είναι οι Ελλάδα του 26% της καταγεγραμμένης ανεργίας, έναντι 7% που ήτανε τότε, η Ελλάδα των 6.000 και πλέον βεβαιωμένων αυτοκτονιών λόγω της κρίσης, που αν θελήσουμε να αποτυπώσουμε το πραγματικό νούμερο των θανάτων που έχουν ως πραγματική αιτία την κρίση σίγουρα ο αριθμό είναι πενταψήφιος.
Η Ελλάδα των κλειστών επιχειρήσεων και της αναγκαστικής μετανάστευσης.
Η Ελλάδα της πλήρους εξαθλίωσης.
Βεβαίως και δεν σας παρουσιάζουμε κάτι το καινούριο.
Αυτή είναι μία εικόνα που είναι γνωστή και εκτός συνόρων.
Ο λόγος που προβάλουμε αυτή την εικόνα, είναι διότι πέραν των όσων αναφέραμε παραπάνω για τη μορφή της σημερινής Ελλάδας, υπάρχει και κάτι το ακατανόητο.
Κάτι το δυσνόητο, για το οποίο φέρουμε εμείς ως πολίτες την αποκλειστική ευθύνη.
Και το ακατανόητο όλως αυτών, είναι ότι παρ΄όλο που ισχύουν όλα τα παραπάνω, έχουμε και την Ελλάδα της αδράνειας.
Έχουμε ένα λαό, που είτε παρακολουθεί αποσβολωμένος την καταστροφική πορεία της χώρας του, είτε αναζητά το σταμάτημα αυτής της τρελής κούρσας μέσα από το ίδιο το πρόβλημα.
Έναν λαό που του έχουν προσθέσει στο DNA του τον κοινωνικό αυτοματισμό χωρίς να καταλάβει και όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά και συνηγορεί όταν το σύστημα απομονώνει μία κοινωνική τάξη και την πετροβολεί μαζί μ΄αυτό.
Με λίγα λόγια, πέραν από την αδράνεια, έχουμε και ακούσια συνέργεια, από τον ίδιο τον λαό.
Ότι χειρότερο, ότι καταστροφικότερο.
Σε τί έχει να ελπίζει όμως αυτό το Έθνος;
Οι λύσεις στέρεψαν.
Όλοι όσοι υπήρξαν απέναντι από τον Κώστα Καραμανλή το 2009, κρυφά και φανερά, ανέλαβαν την εξουσία και απέτυχαν παταγωδώς.
Τί άλλο μας μένει, πέραν, του να επιστρέψουμε την εξουσία, στον αποδεδειγμένα και πιστοποιημένα μοναδικό ικανό να διαχειριστεί τις τύχες μας, Κώστα Καραμανλή;
Η χώρα έχει ανάγκη από καινοτόμες λύσεις και όχι από συνεχιστές των προηγούμενων λανθασμένων πολιτικών.
Και δυστυχώς στον πολιτικό ορίζοντα, δεν υπάρχει άλλη λύση.
Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα επανεμφανιστεί η ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου